Whistlowisko

[Yoshi]

Od pewnego czasu mam zamiar kupic sobie jakiegos fajnego tin whistle'a w D i chcialbym uslyszec Wasze opinie o tych, na ktorych mieliscie przyjemnosc grac. Glownie chodzi mi o to czemu ten akurat whistle Wam sie spodobal.

Grr... Ktos mi sprzed nosa zwinal Susato na allegro

[ka-gi]

original penny whistle firmy Clarke (D)
ścięcie stożkowe ma brzmienie bardziej wietrznie... no i faktycznie chyba tak jest...
bardzo fajny, ale czy się na nim lepiej gra... nie wiem...
_________________
to się zarejestrowałam

[Barfly]

Poniżej whistle, z którymi miałem do czynienia osobiście i moje subiektywne odczucia na ich temat.

1.Plastikowe, strojone

Water Weasel (www.thinweasel.com)
Jeden z moich faworytĂłw. Robiony przez ś.p. Glenna Schultza, ktĂłry na co dzień pracował jako tokarz w fabryce samochodĂłw, a po godzinach robił świetne, bardzo cenione "w środowisku" whistle i flety (drewniane i plastikowe). Water Weasel to w zamyśle plastikowa, niedroga wersja (zrobiona z rurki PCV takiej jak uĹźywa się w hydraulice), jednak wykonana z taka sama starannością jak whistle drewniane, według własnego projektu autora. Cóş moĹźna powiedzieć - perfekcyjne strojenie, zdecydowana, raczej ostra barwa, głośność bardzo dobra, Ĺźadnych problemĂłw z zatykaniem się (przemyślnie wyprofilowany klocek w ustniku). Wymaga trochę więcej powietrza i bardziej zdecydowanego zadęcia w wyĹźszych partiach. Nie prĂłbowałem wersji drewnianej, ale jeĹźeli jest rĂłwnie udana konstrukcyjnie to na pewno jest to instrument godny polecenia. Glenn robił rĂłwnieĹź zestawy: jeden ustnik – 3 korpusy (D, C, B). Warto poszukać - to jeden z najlepszych whistlĂłw, jakie miałem

Tony Dixon (www.tonydixonmusic.co.uk)
ÂŁadne maleństwo, ładnie wykonane, ale cichuteńkie. Barwę ma ładna, lekko sycząca i wymaga delikatnego zadęcia. Bardzo dobry strĂłj. MĂłj miał wymienne korpusy dla D i C przy jednym ustniku – praktyczna sprawa. Zdecydowanie za cichy na sesyjne granie – ginie juĹź przy średnio głośnej gitarze i lubi się zatykać

Susato (www.susato.com)
Głośny (głośniejszy nawet niĹź Weasel), na pewno nie zginie w sesyjnym gwarze. Trochę mniej spodobała mi się barwa, ale to teĹź zaleĹźy w jakimś stopniu od techniki zadęcia. Granie „przez zęby” wprowadza nieco „szumu”, ktĂłry bardzo lubię. Testowałem jakiś czas Susato kolegi, bo wahałem się czy go kupić – ostatecznie nie zdecydowałem się. Ale jest popularny, niedrogi, solidny i bardzo dobrze stroi. Wielu irlandzkich flecistĂłw wydobywa z niego cuda.

M&E (www.irishflutes.net)
Chyba najgłośniejszy whistle na świecie. Solidna, ręczna robota, bez większej dbałości o wykończeniowe detale (z czego znane są polimerowe instrumenty Michaeala Cronnolly’ego). Ostatnio znajomy skomentował, Ĺźe wygląda jakby był wystrugany kozikiem, na kolanie - coś w tym jest hehe.
Whistle o potężnej mocy i wyglądzie pancerfausta. Jest tak duĹźy (w sensie średnicy), ze mĂłgłby słuĹźyć za futerał dla kaĹźdego innego. Ma piękna, mięciutką barwę, im wyĹźej tym więcej „powietrza” Wymaga wyćwiczonego oddechu, bo rzeczywiście potrafi zmęczyć. To taki idealny whistle na sesje z bardzo dużą liczba muzykĂłw, nie da się nikomu zagłuszyć i zawsze usłyszysz, co grasz. Dostępne w wielu dziwnych kolorach, ktĂłrych paleta jest ograniczona jedynie fantazją producentĂłw tworzyw sztucznych 


2. Metalowy korpus, plastikowa główka (strojone, z większym lub mniejszym wysiłkiem)

Generation – jak wielu innych, zaczynałem od nich i nadal mam do nich ogromny sentyment. MoĹźe miałem szczęście, ale większość z nich wspominam naprawdę dobrze i na kilku gram do dziś.
Powiedziałbym, Ĺźe idealny na początek, choć (jak to w produkcji seryjnej) bywają fatalnie strojące egzemplarze. Raczej cichy, ale niezwykle łatwy w grze, niedrogi, łatwo dostępny. Barwa słodka, w wersji „tweaked” (udoskonalony przez Jerry’ego Freemana) nieco bardziej sycząca.

Walton’s – miałem takiego czarnego z „Guinnessem” (masowa produkcja - taki instrument-pamiątka) i ogĂłlne spostrzeĹźenia podobne jak w przypadku Generation, z tą jednak róşnicą, Ĺźe strasznie było delikatne maleństwo – blaszka gięła się pod palcami, bez większego wysiłku. ZnowuĹź cichutki, barwa słodka, ale matowa z odrobiną powietrza.

Muza – pierwszy (i chyba ostatni, pĂłki co) whistle polskiej produkcji. Eksploatowałem go dość długo i muszę podkreślić przede wszystkim jego ogromną wytrzymałość. Trzymał się długo, ale szczerze mĂłwiąc jego barwa ostatecznie nie przypadła mi do gustu.

Clarke’s Sweetone - barwa skrajnie roĹźna od powyĹźszych metalowych, ale bardzo ciekawa, bardzo „tradycyjna”, moĹźnaby rzec – duuĹźo powietrza, sykĂłw, trochę gorsze strojenie w przypadku „C” Jak na swoją głośność oceniam, Ĺźe wymaga zbyt duĹźo powietrza.

3. inne:

Shaw (www.daveshaw.co.uk)
(Korpus i główka z jednego kawałka blachy (niestrojony)_– piękny syczący dĹşwięk, rasowy wygląd, jednak miał tendencje do zatykania się po krĂłtkiej chwili. Miałem (być moĹźe mylne) wraĹźenie, Ĺźe drewniany klocek w ustniku miał z tym cos wspĂłlnego. Whistle nie aĹź taki cichy, ale po paru minutach grania jakby tracił moc i zatykał - jak na mĂłj gust - za często i za szybko.

Michael Burke (www.burkewhistles.com)
mĂłj to mosiężny, w wersji „Session” (DBSBT), oczywiście strojony. Nie da się go pomylić z Ĺźadnym innym – wygląd ma bardzo charakterystyczny (z charakterystycznym zgrubieniem na baryłce). Cięższy niĹź wszystkie, ktĂłre znam, solidny, z rewelacyjnie zbalansowanymi oktawami (gĂłra jest piękna, "kremowa", łagodna, nie piskliwa). Bardzo wszechstronny - wymaga dobrej kontroli oddechu i nieco większej niĹź przeciętna ilości powietrza. Piękna, łagodna barwa - idealny do nagrań, a i w sesyjnym gwarze nie zgubi się tak łatwo. Aktualnie gram tylko na nim i gorrąco polecam! Ostudzić zapał moĹźe nieco jego cena.
_________________
Strings in the earth and air
make music sweet

[Perry]

To ja moge polecic whistle firmy

SYN - nie mam akurat takiego w domu ale probowalem. Pewnie kiedys zakupie.
Sa to aluminiowe whistle se slidem i z glowka polimerowa. Dzwiekowo bardzo zblizone do Water Weaseli Schultz'a. Dzwiek troszke slodszy, gora latwa. Instrumenty wykonane bardzo dobrze i cena rewelacyjna.
W USA set whistli (1 glowka i 4 korpusy) Eb/D/C/Bb kosztuje 86$ !
Wiem ze firma SYN sprzedaje jeszcze wieksze sety (nawet do 8 przebierek) taki set kosztuje w Australi 180 AUD czyli jakies 420 zl

[adam prószyński]

witam kolegĂłw

Skoro mowa o Glenie Shultzu to polecam jego jedynego ucznia: http://www.busmanwhistles.com

a susato zarezerwował sobie Rorian

[Perry]

Ten susato z allego jest dziwnie podobny do tego mojego ktorego ja sprzedalem Mial troche przygryzien na ustniku wiec go zmatowilem

[Yoshi]

No no... Witek sie rozpisal Ja wlasnie ostatnio dowiadywalem sie o SYN'y, bo fakt faktem są kuszące.

Ehh... Musze w koncu na flet kase odlozyc

[Barfly]

Właśnie zamówiłem sobie zestaw do wypróbowaia. Kuszące w całym secie jest to, że ma się whistla w praktycznie każdym stroju, nawet w tych dziwnych, rzadko spotykanych. Z takim zestawem żadna tonacja nie straszna.

Jak tylko przyjdą - potestuję na wszystkie strony i dam znać co myślę.
_________________
Strings in the earth and air
make music sweet

[Yoshi]

Uuu... Szkoda, ze nie wiedzialem, to bym sie moze dolozyl do zamowienia. Jaka droga sciagales i ile Cie ta przyjemnosc kosztowala?

[Barfly]

Na razie nie mam jeszcze informacji o kosztach. Erle (maker SYNów) wysyła mi zestaw na próbę, podejrzewam, że na podobnych zasadach, na jakich miałem przyjemność robić "interesy" z Glennem Schultzem, czy Michaelem Cronnolly'm. Dżentelmeńska umowa: on wysyła instrument na próbę, ja testuję. Jak mi się spodobają - wysyłam przelew, jak nie - odsyłam z powrotem do makera.

Swoją drogą, zawsze fascynowało mnie to zaufanie, jakim makerzy obdarzają zupełnie nieznane osoby z drugiego końca świata. W czasach zaliczek, depozytów, zabezpieczeń, PayPalów - fajnie, że są miejsca w których wierzy się nadal w dane słowo - zwykłą ludzką rzetelność i uczciwość. Oby tak pozostało jak najdłużej!
_________________
Strings in the earth and air
make music sweet

[Perry]

No ja tez jestem ciekaw Secik D/C jest baaaaardzo fajny

[poznanskapyrka]

Feadog (http://www.feadog.ie)- whistle masowej produkcji ale tani (w Irlandii kosztuje 3 euro) i sprawny.Stroi w granicach błędu- zależy na jaki egzemplarz trafimy.dźwięk-przeciętny.Kiedyś feadogi były fajniejesze, mam taki egzemplarz, którego nie produkują już od +- 15 lat (różni się ustnikiem od tych obecnych) ,ma taką miękką barwę. feadog to na pewno dobry whistle na początek.

dorzucę jeszcze swoje trzy grosze do tego co zostało już napisane:

Generation - w kwestii strojenia raczej słabo wypada , a większość (może wszystkie?) nastrojone są za wysoko.

Water Weasel - zdecydowanie najlepiej gadający whistle na jakim grałam. Piękny dźwięk i łatwość w grze i bardzo wyrównany rejestr.
To jedyny whistle jakiego znam, na którym pokuszenie się o granie w dziwnych dla muzyki irlandzkiej tonacjach ma sens. Witku czy Ty wygrywasz na nim 3 oktawę? (bo mi się nie udało...)

Susato jak dla mnie są za ostre. druga oktawa wymaga wiele powietrza, zbyt wiele.delikatne granie jest prawie niemożliwe.

Walton’sy i Clarki mnie śmieszą. zwłaszcza Clarki. "brzmienie bardziej wietrzne" (ka-gi). jak dla mnie to poza tym szumem nie ma tam dĹşwiękĂłw.

jeszcze mała ciekawostka a propos whistle made by muza.
Otóż poza egzemplarzem, który był (i jest?) w produkcji, były plany wypuszczenia na rynek whistla poprzecznego ( z główką jak we fletach) z możliwością wymiany na "normalny" ustnik. mam taki jeden egzemplarz w domu:)no ale stety-niestety, pozostało to w sferze planów.
_________________
Poznań miasto Doznań
www.ewelinagrygier.art.pl

[Barfly]

[adam prószyński]

To znĂłw ja Zajrzyjcie tu:
http://pipersgrip.50webs.com/index.html

[adam prószyński]

Polecam jak nie wiem co: http://www.tinwhistletunes.com/clipssnip/index.htm